Buitenlandtocht 2013; van 9 tot 16 juni
Afzien tijdens het klimmen, opscheppen tijdens het eten!
Dit voorjaar was het weer gewoon pet! In heel Europa veel regen, sneeuw en zeer lage temperaturen, ook kort voor de Buitenlandweek! Regelmatig keken we naar het weer in Annecy en we hielden ons hart vast. Toen René en ik Annecy naderden op 9 juni dreunden enorme regenbuien op de auto. “Dat kan nog wat worden” zeiden we tegen elkaar. Eenmaal aangekomen was het regenen overgegaan in wat druppen en na het eten in het campingrestaurant konden zowaar de tenten worden opgezet!
Maandagochtend begon nog somber, maar tegen de middag brak de zon door en werd het ….warm! Het water van het meer van Annecy kleurde meteen prachtig blauw. Het is de hele week prima weer gebleven!
De omgeving is geweldig voor fietsers met klimbenen! Vorig jaar waren we terecht heel enthousiast over de Vercors bij Die; Annecy en omgeving is heel anders maar ook schitterend! Met een bont en leuk gezelschap van ruim 20 fietsgenoten zijn er prachtige tochten gemaakt, vaak in verschillende leuke groepen en soms met een grote groep. Er liggen prachtige cols, zoals de Forclaz (daar zijn er zelfs twee van!), de Crete de Chatillon (Semnoz), de Aravis, de Cormet de Roseland, de Croix-Fry en nog veel meer!
De Buitenlandtocht heeft zo langzamerhand een reputatie als sportief, gezellig en ontspannend (nou ja) evenement en dat is dit jaar weer eens goed gelukt! De camping –Le Lac Bleu- was prima, mooi gelegen aan de zuidkant van het meer. Gelukkig was het nog geen hoogseizoen en nog niet erg druk. Het restaurant –voor ons toch een belangrijke plek tijdens zo’n week- wordt gerund door Jean-Pierre en z’n nederlandse vrouw Jolanda. Hele vriendelijke mensen, die –samen met de kok- erg hun best voor ons deden en dat is ze prima gelukt!
Leuk was het, dat de Tour in deze omgeving is geweest. Overal was men bezig met asfalteren om alles tip-top in orde te hebben tegen de tijd dat de tour voorbij zou komen. Op de voorlaatste dag van de Tour was er een loodzware etappe, die eindigde op de Crete de Chatillon! Een aankomst van de buitencategorie! Een aantal van ons heeft de Crete ook beklommen, meestal vanaf de andere kant. Maar ook de Croix-Fry, Col de l’Epine en de Col de Tamié hebben de profs gedaan en wij ook!
Een apart verhaal was de beklimming van de volkomen onbekende Col de l’Arpettaz. René en ik hadden bedacht deze te beklimmen en daarna te zien of we nog wat meer konden fietsen. Vanuit Ugine vonden we met enige moeite het bordje naar de col.
De zon brandde al flink en ik stopte aan het begin van de klim om mijn helm aan het stuur te doen. Na wat gepruts – ik lag al achter- was de weg versperd door een kudde poepende en piesende koeien, die op hun gemakkie de weg namen die ik ook moest hebben! Ik ben maar gaan zitten, heb wat gegeten en gedronken en na 10 minuten weer op de fiets gestapt. Lekker door de stront en pies, maar weg waren de koeien! Mijn fietsmaten René, Wim, Dick, Jaap en Fred waren natuurlijk nergens meer te zien. De beklimming was een flinke beproeving voor mij. Een en al bocht, slecht wegdek, plotselinge steile stukken; nooit kwam ik in m’n ritme, en dat 15 km lang! Gelukkig was er veel schaduw en was het daarom lekker fris. Na een hoop geploeter bereikte ik dan eindelijk de top! Op sommige plekken lag nog sneeuw. De mannen waren het met mij eens; als je niet op zo’n zware klim rekent is ie altijd zwaarder dan je denkt. Iedereen had afgezien. Vlak na de top draaiden we een bocht om en ineens hadden we een prachtig uitzicht op het Mont Blanc-massief, fantastisch! 30 km ver, maar enorm groot met heel veel sneeuw. Dit maakte de klim meer dan goed! De afdaling was geweldig! Smalle, maar goede weg, heel veel scherpe bochten, stijl, dus zeer technisch. We waren blij deze kant te hebben bij de afdaling, de kant waar we tegenop waren gegaan was heel gevaarlijk en slecht.
Minder leuk om te vermelden zijn de twee valpartijen. Jürgen Kluin en Hans van Ooijen waren de pechvogels. Jürgens valpartij viel erg mee, een schrammetje, meer niet. Hans was ernstiger gevallen en is even “weg” geweest, zo meldde Jan Tanis mij telefonisch. In het ziekenhuis constateerde men een hersenschudding. We konden hem ophalen. Het leek dus mee te vallen, maar ik heb begrepen dat Hans kortgeleden in Zwolle is geopereerd aan z’n hoofd en dat daaruit bloed is verwijderd! Inmiddels gaat het weer goed met hem.
Ondanks deze tegenvallers kunnen we toch weer vaststellen dat de Buitenlandtocht 2013 weer geslaagd is! Op naar volgend jaar!
16 augustus 2013
Manuel Vermij
Rein de Haan en Kees Dijkstra